Historie

Begin jaren vijftig van de vorige eeuw werd het midwinterhoornblazen in Twente opnieuw leven ingeblazen door enkele bekende Twentenaren. Bij velen zijn de namen bekend van o.a. musicus Toon Borghuis, dokter Bernink, architect Jan Jans, bierbrouwer en volkskundige Meijling en Hendrik Racer Palthe van het Everloo.

In Saasveld was er in 1952 ook al vanuit de folklorevereniging Saterslo een beweging gaande om - naast de schutters en klootschieters – meer aandacht te krijgen voor de aflopende traditie van het midwinterhoornblazen. Gerard Hesselink Jr. (Holtkamp) pakte samen met enkele plaatsgenoten (o.a. Johan Scheurink, Johan Vlaswinkel, Jan Lutke Veldhuis en Gerard Hofstede) de handschoen op en zo vonden er in 1954 de eerste georganiseerde activiteiten plaats. Deze activiteiten bestonden uit de rondgang langs de Enschedese zieken- en bejaardenhuizen, samen met de Enscheder Spöllers en Daansers “De Krekkel” en deelname aan wedstrijden.

Een paar namen mogen in deze historie niet onvermeld blijven. Gerard Hofstede was de vakman, die de Saasveldse blazers voorzag van midwinterhoorns, later werd dit overgenomen door zijn zwager Herman Oude Booijink. Ook was Hofstede tot 1979 de voorman van Saasveld, waarna de toenmalige secretaris van de club Hennie Oude Hesselink deze rol overnam. Sinds 2013 is Ben Kolmschot de voorman van Saasveld, samen met de andere voormannen Jan Franken Volmerink (Westerik), Niels Scholten (Noordik), Eddy Oosterik (Zoeke)en Joris Wolbert (Dulder). Jan Scholten heeft nu de belangrijke rol binnen de groep als vakman en maker van de midwinterhoorn.

De buurtschappen uit Saasveld hebben vanaf het begin oog gehad voor de instandhouding van de traditie op een juiste en eigentijdse manier. Uitgangspunten daarbij waren een drie-eenheid van periode, de hoorn en de roep. In de periode Advent/Driekoningen behoort te worden geblazen, de hoorn (nat of droog) wordt gemaakt van inlands hout (o.a. els, berk, wilg) met een mondstuk van vlierhout en de roep is plaats- en zelfs familie-eigen (en geen muziekstuk).

De afgelopen 60 jaar zijn er samen met de voormalige Kemmissie Mirreweenterhoornbloazen en de latere Twentse Stichting diverse keren acties ondernomen om de traditie op de juiste wijze te bewaren. Blikken hoorns en latjeshoorns, kunststof mondstukken en het willen opleggen van een juiste roep passeerden daarbij de revue. In dit verband is het vermeldenswaard dat de buurtschappen van Saasveld als één van de weinigen nog grotendeels blaast op de natte hoorn.

Hendrik Weghorts met echtgenote en zus.